استفاده از ابعاد ثابت
استفاده از ابعاد ثابت
برای یک سازه بتنی، سادگی و یکنواختی، صرفه جویی به ارمغان می آورد، در حالیکه پیچیدگی، هزینه ها را افزایش می دهد. مثالهایی از این سادگی عبارتند از: ثابت نگاه داشتن عمق اعضای افقی، ثابت نگهداشتن فاصله تیرها و تیرچه های ثابت نگهداشتن ابعاد ستونها از یک طبقه به طبقه دیگر و ثابت نگهداشتن ارتفاع طبقات.
عمق یکسان اعضای افقی مهمترین ملاحظه اقتصادی است. توسط استاندارد کردن تیرچه ها و تغییر دادن عرض و نه عمق، به بیشتر نیازها با کمترین هزینه می توان پاسخ داد. چرا که قالبها
توانند در تمام طبقات تا بام قابل استفاده مجدد باشند. بطور مشابه، برای تحمل بارهای مختلفی که به سازه وارد می شود، با افزایش مقاومت بتن یا مقدار آرماتور، هزینه مصالح افزایش و هزینه قالب بندی کاهش می یابد.
بامها مثال خوبی از این اصل هستند. بطور متداول بار بامها کمتر از بار سایر طبقات میباشد و استفاده از ابعاد تیرهای طبقات پایینتر در بام تاثیر زیادی در هزینه دارد. تغیر ایجاد تیرهای تیرچه ها و ستونها تأثیر کمی در هزینه در اثر صرفه جویی در مصالح دارد، اما در عوض باعث افزایش هزینه در اثر تغییر آرایش قالب بندی و نیاز به قالبهای اضافی می گردد. تعیین عمق یکسان برای تیرها باعث صرفه جویی زیادی در هزینه قالب می گردد، بنابراین هزینه کل ساختمان را کاهش می دهد. از طرفی اگر بام نیز مشابه طبقات زیرین ساخته شود اشکوبهای اضافه را نیز پس از اتمام ساختمان می توان به آن اضافه نمود.
این شیوه عنوان شده نباید به عنوان یک قانون طراحی قالب بندی برای طراح فرض شود و طراحی سازه ای نباید محدود به ملاحظات قالب بندی شود. این اصول پایه، با آشنا کردن طراح با هزینه های قالب بندی می تواند منجر به کاهش تعداد آلترناتوهای طراحی شود که همه آنها تقریبا از لحاظ سازه ای ساختمانی و زیبایی یکسان می باشند. در اصل، طراح نیاز به تجسم قالب ها و کارگران مورد نیاز برای قالب بندی اعضای مختلف سازه دارد تا از رابطه مستقیم پیچیدگی و هزینه مطلع شود.
قالب بندی سقف معمولا پرهزینه ترین بخش هزینه کل سازه است. همچنین بیشترین هزینه قالب بندی مربوط به المانهای افقی است. پس در طراحی اقتصادی، اولین گام انتخاب سیستم سازهای سقف است بگونه ایکه حداقل هزینه اضافه را دیکته کند.